Jak co roku, 30 sierpnia, NSZZ „Solidarność” świętuje podpisanie Porozumień Sierpniowych. W Szczecinie, 44.rocznica tego wydarzenia obchodzona była wyjątkowo uroczyście.

Tradycyjnie już, z samego rana, przewodniczący Mieczysław Jurek wraz ze swoim zastępcą Przemysławem Mazurem i sekretarz Beatą Kościelną złożyli wiaty pod pomnikiem Anioła Wolności. O godz. 10, w kościele pw. świętego Stanisława Kostki, rozpoczęła się msza święta, prowadzona przez biskupa Zbigniewa Zielińskiego, podczas której wspominano trudny czas sierpnia 1980 i narodzin „Solidarności”.

Najbardziej oficjalna uroczystość rocznicowa odbyła się pod bramą stoczni. Jak co roku rozpoczęła ją syrena stoczniowa. Później, przewodniczący Mieczysław Jurek wręczył Zachodniopomorski Krzyż Solidarności, przyznany prezydentowi Andrzejowi Dudzie, jego przedstawicielowi – profesorowi Markowi Rymszy:

-Prezydium Zarządu Regionu podjęło decyzję o przyznaniu odznaczenia Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej w uznaniu zasług dla Pomorza Zachodniego i NSZZ „Solidarność”, udział w obchodach szczecińskich rocznic oraz zaangażowanie na rzecz projektów patriotycznych, realizowanych przez Zarząd Regionu, -takich jak pomnik, poświęcony bohaterom strajku w styczniu 1971 roku. Solidarność zawsze mogła liczyć na życzliwość i wsparcie pana prezydenta w sprawach dotyczących tradycji, szacunku do historii i tego, co najważniejsze dla związku zawodowego: obrony praw pracowniczych, w tym – emerytur stażowych – mówił przewodniczący.

Po uroczystości, profesor Rymsza odczytał list, skierowany przez prezydenta do uczestników obchodów, w którym przypomniał o wydarzeniach sprzed 44. lat: – Latem 1980 roku, Polacy wystąpili z masowymi protestami przeciwko pogłębiającej się pauperyzacji społeczeństwa, złym warunkom pracy i arogancji reżimu komunistycznego. Na wieść o trwającym już strajku  w Stoczni Gdańskiej, 18 sierpnia stanęła również Stocznia Szczecińska, a w ślad za nią kolejne przedsiębiorstwa w Szczecinie i okolicach. Trzeba było 12 dni strajku, kilku prób zastraszenia jego uczestników brutalną pacyfikacją, długiego niełatwego namysłu nad kształtem postulatów strajkowych oraz twardych negocjacji z rządem, aby 30 sierpnia  podpisane zostało porozumienie szczecińskie – pierwsze z historycznych porozumień sierpniowych – pisał prezydent. Dodał również odniesienie współczesne: – Od tamtych wydarzeń minęły 44 lata. Dojrzało już całe pokolenie urodzone po przełomie 1989 roku, w wolnej, demokratycznej Rzeczypospolitej. Suwerenność i prestiż naszego państwa, pokój i bezpieczeństwo, polska tożsamość i kultura, minimum narodowej jedności w obliczu wyzwań wewnętrznych i zewnętrznych, wykorzystanie olbrzymich szans rozwojowych, wysoki poziom życia związany ze wzrostem i modernizacją gospodarki, zdrowym rynkiem pracy, ochroną praw pracowniczych i nowoczesną polityką społeczną państwa – to wszystko dobra, o które trzeba dzisiaj zabiegać z taką samą odwaga i determinacją, z jaką stawiali swoje postulaty uczestnicy pokojowej rewolucji Solidarności.

Piotr Duda, przewodniczący Komisji Krajowej, w swoim liście, odczytanym przez jego zastępcę Jerzego Jaworskiego zapewnił, że NSZZ „Solidarność” pamięta o swoich bohaterach, dzięki którym możemy żyć w demokratycznym i wolnym kraju. Apelował też o dalsze zbieranie podpisów pod wnioskiem o referendum w sprawie Zielonego Ładu: – Tak zwany Zielony Ład, który siłą próbuje narzucić nam Unia Europejska, doprowadzi do zubożenia całego społeczeństwa. Za politykę klimatyczną zapłacimy bieda i bezrobociem. Znowu grozi nam zniewolenie. Nie możemy się na to zgodzić!

Kolejny przemawiający, prezydent miasta Piotr Krzystek, dziękował uczestnikom protestów z Sierpnia’80, którzy ryzykowali zdrowiem i życiem dla wolnej i suwerennej Polski: – Idea „Solidarności” może nie łączyła wszystkich co do poglądów i idei, ale łączyła co do tego, że ludzie tworzyli organizację, która zależała tylko od nich samych. Tak rodziła się polska demokracja jeszcze w Polsce Ludowej. To się udało, po części. Udało się podpisać porozumienia. I choć władza nie dotrzymała warunków, był to niezwykle ważny impuls na przyszłość.

Prezydent Krzystek przypomniał też szczecińskie wydarzenia, stanowiące kolejne ogniwa w łańcuch przemian, prowadzących do upadku komunizmu w Polsce: Grudzień’70, podpalenie radzieckiego konsulatu, strajki w 1988 w porcie i komunikacji miejskiej.

Ostatnie oficjalne przemówienie wygłosił Karol Nawrocki, prezes Instytutu Pamięci Narodowej. Rozpoczął od przypomnienia postaci Aleksandra Krystosiaka, lidera strajku w stoczni remontowej Parnica, a później nawiązał do „Solidarności”: – Porozumienia Sierpniowe są najważniejszym świadectwem obywatelskiego myślenia o Polsce w XX wieku.  „Solidarność” to związek, który uczy nas odpowiedzialności w wolności. Nie ma to nic wspólnego z wolnością aroganckiego liberalizmu, odciętego od tradycji, od kultury, dążącego do tego, aby wolność była pozbawieniem jednostki jakiejkolwiek odpowiedzialności od świata zewnętrznego.

Po przemówieniach, Mieczysław Jurek i Zofia Komołowska wręczyli stypendia im. Longina Komołowskiego, a następnie rozpoczęła się ceremonia składania kwiatów. Przez całą uroczystość, na placu stali  pracownicy spółki PKP Cargotabor w Szczecinie, protestujący przeciwko decyzji o likwidacji swojego zakładu pracy.